عبد عاشق

میان خانه‌های تاریخی ثبت شده در تهران با خانه‌ «میرزا بزرگ نوری» مواجه می‌شویم که منزل پدری و محل تولد میرزا حسینعلی نوری سرکرده فرقه «بهائیت» است، اقدامی که مشخص نیست عامدانه بوده یا سهوی؟!

با این وجود در حوالی خیابان پامنار خانه‌ای وجود دارد که در تاریخ 28 آذر سال 1385 به ثبت ملی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران رسیده است، این خانه با نام «میرزا بزرگ نوری» منزل پدری «میرزا حسینعلی نوری» معروف به بهاء الله سرکرده فرقه تشکیلاتی «بهائیت» است.

در این خانه بود که حسینعلی نوری در سال 1233 قمری به دنیا آمد و فعالیت خود را برای گسترش بابیت آغاز کرد، در کتاب «نبیل زرندی» -از کتاب‌های بهائیان- درباره فعالیت انحرافی سرکرده فرقه ضاله بهائیت در این خانه می‌نویسد: «در زمان ادعای بابیت سید علی ‌محمد شیرازی، در جمادی الاول 1260، او جوانی 28 ساله و ساکن تهران بود که در پی تبلیغ نخستین پیروی باب، ملاحسین بشرویه‌ای معروف به «باب الباب»، او و برادرش، میرزا یحیی معروف به «صبح ازل» در شمار نخستین گروندگان به باب در آمدند»، بنابراین با یک حساب سر انگشتی می‌توان فهمید که این خانه مرکزی برای رشد و تبلیغ فرقه بابیت در تهران بوده است، هر چند که مجالی برای حسینعلی شد تا خود، فرقه‌ا‌ی را در ادامه بابیت راه‌اندازی کند!

صاحب فعلی خانه «میرزا بزرگ نوری» درباره این خانه می‌گوید: قبل از خرید این خانه، مالک اصلی آن سازمان تبلیغات اسلامی بوده و من این خانه را در سال 84 با هزینه شخصی خودم خریداری کرده و برای اینکه از تخریب آن پس از من جلوگیری شود، به ثبت ملی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران رسانده‌ام و اکنون نیز با هزینه شخصی آن را مرمت می‌کنم.

این در حالی است که سید کاظم موسوی مدیر مسئول ماهنامه «شفافیت» ضمن رد مالکیت سازمان تبلیغات اسلامی بر این خانه، ابراز می‌دارد: سازمان میراث فرهنگی در دوران تصدی اسفندیار رحیم مشایی این خانه را خریداری و به ثبت ملی آن اقدام کرده است.

منبع :سایت خبری رجا نیوز

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز یک مسابقه ای که هم زمان هم دور بین مخفی بود برگزار شد و فقط من یک مقداری از آن را برای شما می گویم :

موقع غذا کشیدن خانم ها برای خودشان و همسرانشان شد از بین 4تا آقا،2نفر از آنها به خانم هایشان می گفتند برای من گوشت نگذارید و 2 نفر از آنها می گفتند گوشت برای من بگذارید حال به نظر شما چرا این صحبت را می کردند :

...........................

.......................................

...................................................

....................................................................

....................................................................................

............................................................................................................

...............................................................................................................................................

.............................................................................................................................................................................

بله چند نفر از آنها موقع غذا خوردن مشخص شد وبعضی از آنها که مشخص نشد بعد از غذا خوردن از آنه پرسیدم

1) اولین آنها موقع غذا خوردن که شد اول گوشت های خورشت را خورد و بعد بقیه مخلفات خورشت را خورد پس این نشان می داد کهعاشق گوشت بود وگوشت ها را برای خودش می خواست

2)یکی از آنها که هنگام غذاخوردن که یک تکه کوشت زیر دندانش رفت ویک نگاه تندی به خانم کرد نشان داد که از گوشت بدش می آید

3)این یکی برای من خیلی جاب بود که موقع غذا دست به غذا نزد تا خانمش آمد کنارش نشست وتا نشست قاشق را پر از گوشت کرد و درون دهان خانمش گذاشت

4)واین یکی که بعد از غذا ازش پرسیدم گفت من عاشق گوشت هستم ولی بیشتر از آن عاشق خانمم هستم وچون رویم نمی شود به او .......... بدهم وبگویم این گونه به آن محبت می کنم

بسم الله الرحمن الرحیم

ز ساقیا و شراب و جام چه دانم                                          که ساقی کیست و بهر چکاریست

شراب چیست و بهر چیست                                             جام هفت خط و پیاله چیست بهر چیست

از زمزمه دوستان منم هم ذکر شدم                                   ای کاش ساقی دهد علم هر چهار تا را

تا زین پس جای جام طلب خمره کنم                                   تابا نوشیدن خمره مرگ طلبم نه مستی

بسم الله الرحمن الرحیم

امشب در محفل عشاق بودم ، در آنجا هر کس وناکسی بود

هر عاشقی که بود با عشق بود ، عاشق با یار یا خیال یار بود

عاشق هر لحظه بی هوشبود ، معشوق هم از یار بی هوش بود

همه بودند افسوس من نبودم ، یار من هم در کنار من نبود

بسم الله لرحمن الرحیم

دیروز به کوه رفته بودم و تا حدودی بالا رفته بودم که یک دفعه اشتباه کردم و پایم را روی یک سنگ گذاشتم و پایم لیز خورد از همان بالا سقوط کردم و خدا خیلی رحمم کرد و الحمدلله توانستم بلند شدم و دوباره برای صعود به سمت قله شروع به حرکت کنم ولی باز می ترسم دوباره پایم را جایی بگذارم که لیز بخورد ومن سقوط کنم واین دفعه بمیرم وبرایم خیلی دعا کنید که این دفعه پایم لیز نخورد (خیلی التماس دعا)