عبد عاشق

بسم الله الرحمن الرحیم

توضیح المسائل حضرت آیه الله العظمی شیخ لطف الله صافی گلپایگانی (مد ظله شریف)

چاپ 35- چاپ ثامن الحجج(علیه السلام )

مسأله 2379. عقد ازدواج چند شرط دارد:

اول ـ آن که به عربی صحیح خوانده شود و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند بهتر بلکه احوط آن است که کسی را که می‎تواند به عربی صحیح بخواند وکیل کنند، لکن لازم نیست. و خودشان هم می‎توانند به غیر عربی بخوانند، اما باید لفظی بگویند که معنی زوجت و قبلت را بفهماند.

دوم ـ مرد و زن یا وکیل آنان که صیغه را می‎خوانند، قصد انشاء داشته باشند یعنی اگر خود مرد و زن صیغه را می‎خوانند زن بگفتن «زَوَّجْتُکَ نَفْسِی» قصدش این باشد که خود را زن او قرار دهد و مرد بگفتن «قَبِلْتُ التَّزْوِیجَ» زن بودن او را برای خود قبول نماید، و اگر وکیل مرد و وکیل زن صیغه را می‎خوانند، به گفتن «زَوَّجْتُ«الخ» وَقَبِلْتُ» قصدشان این باشد که مرد و زنی که آنان را وکیل کرده‎اند زن و شوهر شوند.

سوم ـ کسی که صیغه را می‎خواند عاقل و بنابر احتیاط لازم بالغ باشد چه برای خودش بخواند، یا از طرف دیگری وکیل شده باشد.

چهارم ـ اگر وکیل زن و شوهر یا ولی آنان صیغه را می‎خوانند، در عقد، زن و شوهر را معین کنند، مثلاً اسم آنان را ببرند یا به آنان اشاره نمایند. پس کسی که چند دختر دارد، اگر به مردی بگوید:

مسأله 2385. دختری که به حد بلوغ رسیده و رشیده است ـ یعنی: مصلحت خود را تشخیص می‎دهد ـ اگر بخواهد شوهر کند، چنان چه باکره باشد، بنابر احتیاط باید از پدر یا جد پدری خود اجازه بگیرد، اجازه مادر و برادر لازم نیست.