عبد عاشق

مسأله 2434 ـ عقد ازدواج چند شرط دارد:

اوّل: آن که بنابر احتیاط واجب به عربى صحیح خوانده شود، و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربى صحیح بخوانند، مى توانند به غیر عربى بخوانند، ولى باید لفظى بگویند که معنى «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» را بفهماند، هرچند احتیاط مستحبّ آن است که اگر ممکن باشد کسى را که مى تواند به عربى صحیح بخواند وکیل کنند.

دوم: مرد و زن یا وکیل آنها که صیغه را مى خوانند قصد انشاء داشته باشند، یعنى اگر خود مرد و زن صیغه را مى خوانند، زن به گفتن «زَوَّجْتُکَ نَفْسِی» قصدش این باشد که خودرا زن او قرار دهد، و مرد به گفتن «قَبِلْتُ التَّزْوِیجَ» زن بودن اورا براى خود قبول نماید، و اگر وکیل مرد و زن صیغه را مى خوانند، به گفتن «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» قصدشان این باشد که مرد و زنى که آنان را وکیل کرده اند زن و شوهر شوند.

سوم: کسى که صیغه را مى خواند باید عاقل باشد، و امّا کسى که بالغ نیست ولى قادر بر انشاء عقد است، در صورتى که بدون اذن و اجازه ولىّ براى خودش صیغه را بخواند باطل است، و با اذن یا اجازه ولىّ مانعى ندارد، و در صورتى که صیغه را به وکالت از غیر بخواند، عقدش صحیح است.

چهارم: اگر وکیل زن و شوهر یا ولىّ آنها صیغه را مى خوانند، در موقع عقد، زن و شوهر را معین کنند، مثلا اسم آنهارا ببرند یا به آنها اشاره نمایند، پس کسى که چند دختر دارد اگر به مردى بگوید: «زَوَّجْتُکَ اِحْدى بَناتِی» یعنى زن تو نمودم یکى از دخترانم را و او بگوید «قَبِلْتُ» یعنى قبول کردم، چون در موقع عقد دختررا معین نکرده اند عقد باطل است.

پنجم: زن و مرد به ازدواج راضى باشند، ولى اگر زن ظاهراً با کراهت اذن دهد و معلوم باشد قلباً راضى است، عقد صحیح است

مسأله 2440 ـ دخترى که به حدّ بلوغ رسیده و رشیده است ـ یعنى مصلحت خودرا تشخیص مى دهد ـ اگر بخواهد شوهر کند، چنانچه باکره باشد ـ بنابر احتیاط واجب ـ باید از پدر یا جدّ پدرى خود اجازه بگیرد، و اجازه مادر و برادر لازم نیست.

مسأله 2441 ـ اگر دختر باکره نباشد، یا این که باکره باشد ولى اجازه گرفتن از پدر یا جدّ پدرى ممکن نباشد، یا حرجى باشد و دختر حاجت به شوهر کردن داشته باشد، اجازه پدر و جدّ پدرى لازم نیست.